Wieś Poczernin położona jest na wschodnim brzegu Iny, w odległości ok. 13 km na północny – zachód od Stargardu Szczecińskiego. Na zachodzie i północy od niej rozciąga się Puszcza Goleniowska. Oddalona od głównych szlaków komunikacyjnych leży przy lokalnej drodze z Łubowa do Sowna. Wieś ma formę ulicówki. Znajduje się tu wczesnośredniowieczne grodzisko. Poczernin leżał na granicy dóbr klasztoru cystersów w Kołbaczu i miasta Stargardu. Wymieniony został po raz pierwszy w 1309 r. w dokumencie księcia Ottona I, w kontekście ugody z klasztorem w Kołbaczu (chodziło o granice łąk kościelnych). Od czasów budowy kościół pozostawał pod patronatem magistratu miasta Stargard Szczeciński (Poczernin został zakupiony przez miasto między rokiem 1392-1401). Od 1583 r. cyklicznie odbywały się na pobliskich łąkach nad Ina przeglądy wojsk pomorskich (pierwszy za księcia Jana Fryderyka). Tą tradycja przedłużyła się do czasów pruskich, takie przeglądy urządzał tu król pruski Fryderyk II Wielki.
Kościół zlokalizowany pośrodku wsi wyniesiony jest 2,5 m ponad poziom drogi. Działka kościelna, dostępna z trzech stron, ogrodzona jest masywnym murem z polnych kamieni. Gotycki kościół pochodzi z ok. 1500 r., zbudowany został z głazów narzutowych. Wieża natomiast jest nieco późniejsza (XVI w.), zbudowana także z głazów narzutowych z trójuskokowym ostrołukowym portalem, zwieńczona została drewniana nadbudowa w 1850 r. Jej strzelisty hełm baniasty – ośmioboczny w części dolnej, a ostrosłupowy w górnej – kończy się na wysokości ok. 30 m od podstawy. Korpus nawowy poczerninskiego kościoła ma rzut prostokąta o wymiarach 22 x 12,4 m (w tym pieciobocznie zamknięte prezbiterium). Wymiary wieży to 8,5 x 7,5 m. Grubość ścian korpusu nawy ma 1,05 m, ściany wieży 1,25 m.
Oprowadzając grupę wokól kościoła, M. Majewski zwrócil naszą uwagę na nisko położony otwór w pld. ścianie (w miejscu zbliżonym do ołtarza) i podał swoją ciekawą interpretację jego przeznaczenia. W średniowieczu składano ciała zmarłych w ziemi pod świątynna posadzką lub w specjalnie przygotowanych kryptach. Ograniczona przestrzeń świątyni mogła przyjąć niewielką liczbę zmarłych, stąd dotyczyło to osób z wyższych warstw społecznych lub odpowiednio majętnych. Większa ich część musiała znaleźć miejsce na przykościelnym cmentarzu. Otwór w ścianie służył „wylewaniu sie” świętości z przestrzeni kościoła na ciała zmarłych chrześcijan pochowanych za jego murami.
Wnętrze salowe, przykryte drewnianym stropem belkowym, wsparte jest przez sześć slupów ustawionych w dwa rzędy. Dwa z tych slupów wraz z sześcioma innymi wspierają w części zach. dębowa emporę. Balustrada empory datowana na XVI w. została przez snycerzy bogato udekorowana, są tam: tralki, ornamenty sznurowe, fryz kostkowy. W prezbiterium zwraca uwagę duży póznogotycki, z początku XVI w. drewniany krzyż (2,1 x 1,75 m) z postacią ukrzyżowanego Chrystusa, umieszczony pomiędzy wsch. słupami podciągu stropu. Krzyż wisiał wcześniej w kruchcie wieży. Wtedy to, wpasowany w tamtejsza przestrzeń, został przez nieznających wartości krzyża skrócony. Stracił przez to dwa (w belce pionowej) z czterech medalionów z symbolami Ewangelistów, umieszczonych w zakończeniach ramion.
W pólnocno-wschodniej ścianie prezbiterium znajduje się bardzo dobrze zachowane gotyckie sakrarium. W średniowieczu służyło ono do przechowywania Najświętszego Sakramentu i naczyń liturgicznych. Jest to wnęka w ścianie, z zachowanym podwójnym zamknięciem, wewnętrzna kuta, żelazna krata oraz drewnianymi drzwiczkami, pomalowanymi na niebiesko z białymi i czerwonymi gwiazdkami.
Kosciól poświęcono już 12 sierpnia 1945 r., a duszpasterstwo prowadzili w pierwszych latach księża chrystusowcy z kościoła św. Jana w Stargardzie Szczecińskim. Poczernin stał się samodzielna parafia 31 grudnia 1986 r.
Parafia obejmuje 5 miejscowości. Są to obok Poczernina: największą wieś Malkocin (ok. 460 mieszkanców), najdalej, 9 km oddalone Storkówko (348 os.), najmniejszą wieś Smogolice (70 os.) i wieś Rogowo bez kościoła. Z kosciolów filialnych dwa (Malkocin i Smogolice) pochodzą że średniowiecza, trzeci w Storkówku jest XIX-wieczny. Piąta wieś – Rogowo też posiadała kosciól. Został on jednak rozebrany w okresie powojennym. Dziś z trudem, tylko z pomocą najstarszych mieszkanców, udaje się określić położenie tej budowli na placu pokościelnym. Z wielu nagrobków ocalały tylko trzy metalowe krzyże. Staraniem sołtysa Jana Grzankowskiego i mieszkanców Rogowa do odprawiania Mszy św. (zgodę wyraził abp Zygmunt Kaminski) przystosowano pomieszczenie w Domu Ludowym, przekazane przez władzę gminy. Zrobiono to z myślą o starszych mieszkańcach wsi, którzy z uwagi na odległość i brak komunikacji mieli trudności z dotarciem na niedzielną Eucharystię do kościoła parafialnego.
Pierwszym proboszczem był ks. Franciszek Marciniak (1965-1976), po nim kapłani: ks. Piotr Koziel (1976-1991) i ks. Augustyn Kozior (1991-1998). Obecny proboszcz ks. Henryk Jasik pochodzi z diecezji tarnowskiej. Po studiach w Arcybiskupim Wyższym Seminarium Duchownym w Szczecinie otrzymał świecenia kapłańskie w 1989 r. Pracował jako wikariusz w parafiach w: Nowogardzie, Szczecinie (pw. Bożego Ciała), Choszcznie (św. Jadwigi Królowej), Pyrzycach (Matki Bożej Bolesnej), Szczecinie Dabiu (Wniebowzięcia Naj-świętszej Maryi Panny). Do Poczernina przybył 20 sierpnia 1998 r. Msza św w Poczerninie odbywa się w niedzielę o godzinie 13.00.

tekst autorstwa Zygmunta Piotra Cywińskiego
Edycja szczecińsko-kamieńska 43/2004